თაველი, თავთავი, «ჴუვილი»: „მოწაფენი მისნი მოჰჭრიდეს თ ა ვ ს ა ჴ უ ვ ი ლ ი ს ა ს ა“ ლ. 6,1; „იწყეს... სხუერტად თ ა ვ ი ს ა“ C, — „იწყეს ... მუსრვად თ ა ვ ს ა ჴ უ ვ ი ლ ი ს ა ს ა. — DE, მრ. 2,23; „აღდგა კრებად თ ა ვ ი ს ა“ O, რუთ 2,15; „ვკრიბო თ ა ვ ი ჴ უ ვ ი ლ ი ს ა ჲ“ M,— შევკრიბე ჴ უ ვ ი ლ ნ ი“ G, რუთ 2,2; „ვინ შეკრიბა თ ა ვ ი ჴ უ ვ ი ლ ი ს ა ჲ ჴევსა შინა მყარსა“ I, ეს. 17,5; „თ ა ვ ჴ უ ვ ი ლ ი ს განჴმელ და უჟამოჲს ნაყოფ“ ფლკტ. 138,12.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page 
top of page