«სული თჳსი», «გული თჳსი»; გული, გონება, «სული»:
- „იესუ გულისჴმა-ყო თ ა ვ ი თ თ ჳ ს ი თ“ DE, — „ცნა იესუ გ უ ლ ს ა თ ჳ ს ს ა“ მრ. 5,30; „მწყემსმან კეთილმან თ ა ვ ი თ ჳ ს ი
- (ს უ ლი თ ჳ ს ი DE) დადვის საცხოვართა თჳსთა ზედა“ C, ი. 10,11; „არა ითხოვე... არცა თ ა ვ ნ ი მტერთანი“ II ნშტ. 1,11;
- „ნუ ჰგონებთ და იტყჳთ თ ა ვ ი თ თ ჳ ს ი თ“ მთ. 3,9; „სიბრძნჱ იქებს თ ა ვ ს ა თ ჳ ს ს ა“ O, ზირ. 24,1; „თ ა ვ ი თ თ ჳ ს ი თ
- შენ იტყჳ მაგას“ ანან. ებრ. 196,24; „დაიდვა თ ა ვ ი ს ა თ ჳ ი ს ი ს ა საცთური“ O, ოვსე 4,17; „ვითარცა გინებაჲ თ ა ვ თ ა
- თ ჳ ს თ ა ჲ შეჰრაცხეს“ ოსკ. 17,12; „არ ცაღა დიდსა მაგას შარავანდედსა თ ა ვ ს ა თ ჳ ს ს ა უფლიეს“ O, I ეზრა 4,28; „ნუ ზრუნავთ
- თ ა ვ თ ა თქუენთათჳს“ C,— „ნუ ჰზრუნავთ ს უ ლ თ ა თქუენთათჳს“ DE, — მთ. 6,25; „თქუა თ ა ვ ს ა შორის თ ჳ ს ს ა“ მ. ცხ. 93r;
- „გულისჴმაყო თ ა ვ ი თ თ ჳ ს ი თ“ DE, — „ცნა... გ უ ლ ს ა თჳსსა“ C, მრ. 5,30.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page 
top of page