 |
 | |
თავ-ი ჩემ-ი
მე, თავისთავი:
- „შთავიგდე თ ა ვ ი ჩ ე მ ი ზღუასა“ მრკ. 250r; „დავსთესო იგი თ ა ვ ი ს ა ჩ ე მ ი ს ა“ O, ოვსე 2,23; „არცა თ ა ვ ი ჩ ე მ ი ღირს მიჩნდა მისლვად შენდა“ ლ. 7,7.
See also: თავად-თავად-ი, თავიეთ-ი, თავის-თავ, თჳს-ი, თჳსა, თჳსაგან, თჳსად თანად, თჳსება, თჳსობა, თჳსთაგან-ი, თჳსთანა, თჳს-თჳს, თჳს-თჳსად, თჳს-თჳსება, თჳსით თავით
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
 to main page | Top 10 • Feedback • Login |  top of page |
| © 2008 David A. Mchedlishvili | XHTML | CSS | Powered by Glossword 1.8.9 |