ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
თ თა თბ თე თთ თი თლ თმ თნ თო თრ თუ თქ თხ თჳ
თაგ თავ თალ თან თაო თარ თაფ თაყ თაჴ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

თავად-თავად-ი

თავად-თავად-ი თავის/სულის მიხედვით, თითოეული:
 
„იყო რიცხჳ თ ა ვ ა დ-თ ა ვ ა დ ი ს ა მათისა ოცდათურამეტ ათასი“ I ნშტ. 23,3; „აღიხილეს... ყოველი წული თ ა ვ ა დ-თ ა ვ ა დ
მათდა“ G, რიცხ. 1,18; „ითხოვდა... ხარკსა, რომელი ზედა-ედვა ჩუეულებისაებრ თ ა ვ ა დ-თ ა ვ ა დ ი ს ა მათისა“ H—341,725.
See also: თავ-ი, თავი თჳს-ი
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9