გალობა

1. «ფსალმუნება», «მაქებლობა», მღერა; კურთხევა, მხიარულება:
    

   „იწყეს გ ა ლ ო ბ ა დ ფსალმუნითა ამით“ B, —„იწყეს ფ ს ა ლ მ უ ნ ე ბ ა ჲ ფსალმუნსა ამას“ A, სბსტ. 126, 7-8;

   „გ ა ლ ო ბ დ ე ს დებორა და ბარაკ“ M, — „ი მ ა ქ ე ბ ლ ა დებორა და ბარაკმან“ G, მსჯ. 5,1; „უ გ ა ლ ო ბ დ ი თ

   უფალსა გალობითა ახლითა“ ეს. 42, 10 „მოვედით, უ გ ა ლ ო ბ დ ე თ უფალსა“ ფს. 94,1.

2. გალობა კურთხევა; ქება, სიმღერა:
    

   „იგალობა ისრაჱლმან გ ა ლ ო ბ ა ჲ ესე ჯურღმულსა ზედა“ რიცხ. 21; 17; „(გარდავაქცინე) ყოველნი გ ა ლ ო ბ ა ნ ი

   თქუენნი გოდებად“ ამოს 8,10; „აღივსო.., ენაჲ ჩუენი გალობითა“ ფს. 125,2.

   Source: აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.