«-თჳს», «მიერ», -ით, -იდან:
- „მის გ ა მ ო არა შემოვიდა პურის ჭამად“ I მფ. 20,29; „შენ გ ა მ ო შემემთხჳა მე ძჳრი ესე“ ფლკტ. 138,24; „რომლისა გ ა მ ო“
- თომა მოც. 18,3; „ამის გ ა მ ო არა უც ნაწილ“ M, — „ა მ ი ს თ ჳ ს არა არს... ნაწილი“ G, II შჯ. 10,9; „ადამის გ ა მ ო
- ყოველნი მოწყდებიან“ I კორ. 15,22; „ამის გ ა მ ო მოტევებაჲ ცოდვათა თქუენთაჲ გეხარების“ საქ. მოც. 13,38; „კმაჲ იყო ღრუბლით
- გ ა მ ო“ ლ. 9,35; „მოყო ჴელი სარკუმლით გ ა მ ო“ ქება 5,4; „ქრისტე ზრახავს ჩუენ მ ი ე რ... ეგრეთვე ზრახავს ჩუენ გამო“
- მ. სწ. 104,11.
ამის გამო აქედან, ამიერიდან:
- „ა მ ი ს გ ა მ ო იქმნა დევნულებაჲ“ ატომ. 97,6; „ამის გ ა მ ო ცან ტყუვილი მისი“ მ. ცხ. 266r.
გამო-ვე; -ით; გამოცა, -თვის:
- „ამათ გ ა მ ო ვ ე“ ოქრ.-მარხ. და იონ. 108,15; „მის გ ა მ ო ც ა მწრაფლი აღსასრული მათ ზედა მოივლინა“ სიბრძ. სოლ. 14, 14; „რომელთა
- გ ა მ ო ც ა აღივსნეს ყოველნი დაბადებულნი“ ფლკტ. 143,16.
Source: აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.