კადრება

1. შეძლება, გაბედვა:
    

   „არცა ი კ ა დ რ ა ვინ... კითხვად მისა“ მთ. 22,46; „ი კ ა დ რ ა ჴელის-განდგმად და დაყენებად“ O, I ეზრა 6,33; „ვერ იკადრეს

   მიხედვად პირსა მისსა“ ფლკტ 156, 11; „ი კ ა დ რ ა და შევიდა პილატესა“ მრ. 15,43.

2. გაბედვა, ურცხვობა:
    

   „რომელთა-იგი ჰურიათა კ ა დ რ ე ბ ა ჲ გესმოდა და უშჯულოებაჲ იგი მათი“ კ. იერ.-აღდგომ. 155,8.

   See also: კადნიერ-ი, კადნიერება,კადნიერობა, მიკადრება, შეკადრება
   Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.