ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
კ კა კბ კდ კე კი კლ კმ კნ კო კრ კს კუ კშ კც კჳ
კაბ კად კაე კავ კაზ კათ კაკ კალ კამ კან კაპ კარ კას კატ კაფ კაც კაწ კაჰ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

კაზმვა

«მოკაზმვა», მოწყობა, მოკეთება, მზადება:
 
„უბრძანა მამამან ძმათა, რაჲთა მ ო ჰ კ ა ზ მ ო ნ ადგილი იგი... და ვითარცა ჰ კ ა ზ მ ვ ი დ ე ს, პოვეს ოქროჲ იგი“
მ.ცხ. 170r; „დღითი-დღედ იქადი და ე კ ა ზ მ ე ბ ი და ემზადები სინანულსა“ მ.სწ. 255,6.
See also: აღკაზმვა, განკაზმვა, მოკაზმვა, შეკაზმვა
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9