«თითოეული»; კაცი, ყოველი კაცი, ყოველი ერთი, ცალკეული:
- „მისცა კ ა ც ა დ-კ ა ც ა დ ს ა (თ ი თ ო ე უ ლ ს ა C) მსგავსად ძალისა თჳსისა“ მთ. 25,15; „თქუა კ ა ც ა დ-კ აც ა დ მ ა ნ
- მოყუასსა თჳსსა“ O, იონა 1,7; „აღიღო კ ა ც ა დ-კ ა ც ა დ მ ა ნ ჭურჭელი საბრძოლო თჳსი“ O, ივდ. 7,5; „ჰრქუა კ ა ც ა დ-
- კ ა ც ა დ მ ა ნ მოყუასსა თჳსსა“ O, ივდ. 7,4; „კ ა ც ა დ-კ ა ც ა დ ი ს ა თანა დაკჳრვება იქმნებოდა“ რიფს. 167,34; „დაასობდეს
- ოთხ-ოთხსა მანასა კ ა ც ა დ-კ ა ც ა დ ი ს ა მათგანისათჳს“ რიფს. 177,5.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page 
top of page