გათლა; გამოსახვა, «გამოხატვა», გამოქანდაკება:
- „გ ა მ ო თ ა ლ ე ნ თავისა შენისა ორნი ფიცარნი ქვისანი“ II შჯ. 10,1; „ეჩუეჲ აღიღეს და გა მ ო თ ა ლ ა მით“ ეს. 44,12;
- „მუცელსა დედისასა გ ა მ ო ვ ი თ ა ლ ე ჴორცი“ Ο, —„მუცელსა შინა დედისასა გ ა მ ო ვ ი ხ ა ტ ე ჴორცი“ pb., - სიბრძ. სოლ. 7,2;
- „გ ა მ ო თ ა ლ ნ ე ს იგინი“ ამბაკ. 2,18.
Source: აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.