«ჴდომა», «ბრძოლა», «ბრალობა», ცილობა, ჩხუბი; «მილალვა»:
- „ვ ჰ ლ ა ლ ე ვ დ მთავართა მათ“ O, — „მ ი ჰ ლ ა ლ ვ ე დ მთავართა მათ“ I, ნეემ. 13,11; „ი ლ ა ლ ვ ი დ ე ს (ჰ ჴ დ ე ბ ო დ ე ს C)
- ურთიერთას ჰურიანი იგი“ ი. 6,52; „ლალვით ნუ ჰ ლ ა ლ ვ ი დ ა ისრაჱლსა?“ M,—„ნუ მბრძოლი ე ბ რ ძ ო დ ა ისრაჱლსა?“ G, მსჯ.
- 11,25; „იწყო მისი ლ ა ლ ვ ა დ“ C, —„იწყო ბ რ ა ლ ო ბ ა დ მისა“ DE, მრ.8,32; „იწყო მისა ლ ა ლ ვ ა დ“ მთ. 16,22; „უკუეთუ
- ი ლ ა ლ ე ბ ო დ ი ნ ორნი კაცნი და სცეს მოყუასმან მოყუასსა მჯიღითა ანუ ქვითა“ O, გამოსლ. 21,18; „იხილნა ორნი კაცნი, რომელნი
- ი ლ ა ლ ვ ი დ ე ს“ თეკლა 97,20; „ძენი დედისა ჩემისანი მ ლ ა ლ ვ ი დ ე ს მე“ O, ქებ. 1,5; „ნუ ჰ ლ ა ლ ა ვ კაცსა ენოვანსა“ O, ზირ.
- 8,4; „ნუ იყოფინ ლ ა ლ ვ ა ჲ შოვრის ჩემსა და შენსა“ O, დაბ.“ 13,8; „აღადგინის ლ ა ლ ვ ა ჲ“ O, 28,10; „იყო ლ ა ლ ვ ა ჲ შოვრის
- მწყემსთა“ O, დაბ.“ 13,7; „დღედ ბრძოლისა და ლ ა ლ ვ ი ს ა“ O, იობ. 38,23; „კაცი მტყუვარი მარადის მაგზებელ არს ძმათა შორის
- შფოთისა და ლ ა ლ ვ ი ს ა“ მ. სწ. 241,32.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page 
top of page