
	ლექსიკონები Top 10 Feedback Login ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)

ლეღუ

ლეღვი (ნაყოფი); ლეღვი (მცენარე); «ლეღუსულელი»:

„ჰრქუათ ლ ე ღ უ ს ა ამას“ C, —„არქუთმცა ლ ე ღ უ ს უ ლ ე ლ ს ა ამას“ ლ.17,6; „მო-ნუ-ისთულიან... კუროჲსთავთაგან ლ ე ღ ჳ“
მთ.7,16; „არა არს ლ ე ღ ჳ ლ ე ღ უ ე ბ ს ა“ I იერემ. 8,13; „რომელმან დაჰნერგოს ლ ე ღ ჳ, ჭამოს მან ნაყოფი“ O, იგ. სოლ. 27,18;
„ვენაჴმან და ლ ე ღ უ მ ა ნ მოსცეს ძალი მისი“ G, იოვ. 2,22.

Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.