ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
მა მბ მგ მდ მე მვ მზ მთ მი მკ მლ მმ მნ მო მპ მჟ მრ მს მტ მუ მფ მქ მღ მყ მშ მჩ მც მძ მწ მჭ მხ მჯ მჴ
მაბ მაგ მად მაე მავ მაზ მათ მაი მაკ მალ მამ მან მარ მას მატ მაუ მაფ მაქ მაღ მაყ მაშ მაჩ მაც მაძ მაწ მაჭ მახ მაჯ მაჰ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

მაგინებელ-ი

შეურაცხმყოფელი, მტერი, დამძრახველი:
 
„სიბერისა მ ა გ ი ნ ე ბ ე ლ ო“ ფლკტ. 142,18; „მართალსა სჯულ არა უც, არამედ... უღირსთა და ბილწთა, მამის მ ა გ ი ნ ე ბ ე ლ თ ა“ I ტიმ. 1,9;
„უკუეთუ ვინმე ძმაჲ სახელდებულ იყოს მეძავ... გინა მ ა გ ი ნ ე ბ ელ“ I კორ. 5,11.
See also: გინება
Source: აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“. გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9