«აღსაარება»,«გალობისა-წართქუმა», მადლის შეწირვა, «მადლიერება»:
- „ჰ მ ა დ ლ ო ბ დ ა უფალსა“ C, — „ა ღ უ ვ ა რ ე ბ დ ა უფალსა“ DE, ლ.2,38; „ჰ მ ა დ ლ ო ბ დ ე ს და გამოვიდეს“ C,–
- „გ ა ლ ო ბ ა ჲ წ ა რ თ ქ უ ე ს და განვიდეს“ DE, მრ. 14,26; „ცხადად წინაშე კაცთა არა გ მ ა დ ლ ო ბ დ ე ს“ მ. სწ. 40,20.
- „დაჰფარე განზრახვა... თანა-მოშურნისა მ ა დ ლ ო ბ ი ს ა თ ჳ ს“ pb.,— „ნუ აზრახებ... კაცსა თუალ-ბოროტსა
- მ ა დ ლ ი ე რ ე ბ ი ს ა თ ჳ ს“ O, ზირ. 37,13; „უკუეთუ მე მ ა დ ლ ო ბ ი თ ვჭამ, რაჲსათჳს ვიგმობვი?“ I კორ. 10,30;
- „მ ა დ ლ ო ბ ი თ მიითუალოს ყოველივე იგი“ მ. ცხ. 25v.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page 
top of page