თანამავალი, მამათ-მავალი, მიმომავალი, ქმრის ცოლის მავალი, წინამავალი. (მავლისა) «რომელი ვალს», მოსიარულე:
- „აჴდა მტუერი დიდძალი სრბითა... ქუეითისა მ ა ვ ლ ი ს ა ჲ თ ა“ x 324r; „გულის-თქუმისაებრ თჳსისა მ ა ვ ა ლ ნ ი“ II
- პეტრე 3,3; „მ ა ვ ა ლ ი“ G, — „რ ო მ ე ლ ი ვ ა ლ ს“ O, ლევიტ. 11,41; „ჰხედავნ იგი კაცთა, ნავითა მ ა ვ ა ლ თ ა
- ზღუასა შინა“ მ. სწ. 117,13.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.