- „მ ა თ ი არს სასუფეველი ცათაჲ“ მთ. 5,3; „უკუეთუ მ ა თ ი ც ა არა ისმინოს, უთხარ კრებულსა“ მთ. 18,17. „იწყო კაცად-კაცადმან
- მ ა თ მ ა ნ სიტყუად“ მთ. 26,22; „ისმენდა მ ა თ ს ა და ჰკითხვიდა მათ“ ლ. 2,46; „იქმნეს თავისა მ ა თ ი ს ა საყოფელნი“
- ოსკ. 20,4.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.