«კაცი», «მამალი», «გმირი», «მამაცი», ქმარი:
- „იყვნეს... ხუთ ათას მ ა მ ა კ ა ც ი ხოლო“ DE,–– „იყვნეს... ხუთ ათას კ ა ც“ C, მრ. 6,44; „მ ა მ ა კ ა ც ი მეჰომე იყო“ G –– „კ ა ც ი
- მბრძოლი იყო“ ისუ ნ. 17,1; „მ ა მ ა კ ა ც ა დ და დედაკაცად შექმნა იგინი“ DE, –„მ ა მ ლ ა დ და დედლად შექმნნა იგინი“ C, მრ. 10,6;
- „არცა სხჳლბარკალნი მ ა მ ა კ აც ი ს ა ნ ი სთნდეს“ G,-–„არცა ბარკალსხჳლნი გ მ ი რ ი ს ა ნ ი სთნდეს მას“ ფს. 146,10; „შეაჩუენეს...
- მ ა მ ა კ ა ც ი თ გ ა ნ ვიდრე დედაკაცადმდე“ M — „შეჩუენებულ ყვეს იგი... მ ა მ ა ც ი თ გ ა ნ და ვიდრე დიაცადმდე“ G, ისუ ნ. 6,21;
- „მ ა მ ა კ ა ც ი არა ვიცი“ ლ. 1,34; „მიგათხოვენ თქუენ ერთსა მ ა მ ა კ ა ც ს ა“ II კორ. 11,2; „მოსრეს ყოველი მ ა მ ა კ ა ც ი“ O, დაბ.
- 34,25; „მ ა მ ა კ ა ც ი ს ა ჲ არაჲ ჯერ-არს დაბურვაჲ თავისაჲ “ I კორ. 11,7; „შევიდის მათა ვითარცა მ ა მ ა კ ა ც ი“ ანდ.–ანატ. 222,6.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.