
	ლექსიკონები Top 10 Feedback Login ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)

მანგალ–ი

(მანგლისა) ნამგალი, «მღული»:

„მოავლინის მ ა ნ გ ა ლ ი“ DE,—„მოავლინის მ ღ უ ლ ი“ C, მრ. 4,29; „შჭრიდენ... ლახურებსა მათსა მ ა ნ გ ლ ა დ“ O, მიქია 4,3;
„(დაჭრენით) მ ა ნ გ ლ ე ბ ი თქუენი ლახურებად“ O, იოვ. 3,10; „მიმსგავსებულ არს ბარკალი ესე ჩემი მ ა ნ გ ა ლ ს ა მრუდსა“ Sin-11,257r.

Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.