ყელის სამკაული, ოქროს ან ვერცხლის რგოლი თუ ძეწკვი; «მძივი დაცუმული»:
- „გარდააცუეს მ ა ნ ი ა კ ი ოქროჲსაჲ ყელსა მისსა“ M, დაბ. 41,42; „მოიხუნა მ ა ნ ი ა კ ნ ი ქედთა აქლემთა მათთანი“ G, — „მოიღო
- მ ა ნ ი ა კ ე ბ ი იგი. რომელ იყო ყელსა აქლემებსა მათსა“, M, მსჯ. 8,21; „შეგასხენ... მ ა ნ ი ა კ ი ყელსა შენსა“ O, ეზეკ. 16,11;
- „ვბრძანებ მისსა ქედსა მ ა ნ ი ა კ ი ს ა დადებად“ ბაბ. 46,12; „ნასხამნი გუერდისა შენისა[ნი] მსგავს მ ა ნ ი ა კ თ ა“ pb., ქება 7,1.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page 
top of page