
	ლექსიკონები Top 10 Feedback Login ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)

მართალ-ი

«წრფელი», «ამენ», სწორი, ნამდვილი:

„გულნი მათნი არავე მ ა რ თ ა ლ იყვნეს მისა მიმართ“, Շ —„გულნი მათნი არა წ რ ფ ელ იყვნეს მისა მიმართ“ G, ფს. 77,37;
„მართლიად მ ა რ თ ა ლ ს ა გეტყჳ შენ“ C,—„ა მ ე ნ, ა მ ე ნ გეტყჳ შენ“ DE ი.3,3: „იყვნეს მ ა რ თ ა ლ საქმენი იოსიაჲსნი
წინაშე უფლისა თჳსისა“ O, I ეზრა 1,23; „სიმართლემან კაცთა მ ა რ თ ა ლ თ ა მ ა ნ იჴსნეს იგინი“ O, იგ. სოლ. 11,6;
„ყოველსავე მ ა რ თ ა ლ ს ა გარდაჰგულარძნით“ O, მიქ. 3,9; „ეგე მ ა რ თ ა ლ ი სთქუ“ ი.4,18; „უღმრთოჲ ჰმძლავრობს
მ ა რ თ ა ლ ს ა“ O, ამბ. 1,4; „მ ა რ თ ა ლ ი და თუალუხუავი მსაჯული“ მ. ცხ. 86,1; „სამშჭუალნი მ ა რ თ ა ლ ყვენით
და შეასხენით მაგას“ Sin—11,265v.

Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.