«ჭია»:
- „უბრძანა ღმერთმან მ ა ტ ლ ს ა (ჭ ი ა ს ა var.) განთიადისასა ხვალისაგან“ G, იონა 4,7; „მ ა ტ ლ ი იგი მათი არა აღესრულების“
- მრ. 9,48; „ვითარცა მღილი სამოსელსა და მ ა ტ ლ ი ძელსა“ იგ. სოლ. 25,.20; „განვბანეთ იგი მ ა ტ ლ ი ს ა მისგან მიწოვანისა“
- შუშ. XIX,4; „ეგე ყოველი შესაჭმელად მატლთ არს“ ანდ.-ანატ. 205,17.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.