გამაძღარი, დანაყრებული:
- "სული მ ა ძ ღ ა რ ი გულსა ემღერინ“ O, იგ. სოლ. 27,7; „მ ა ძ ღ ა რ ვართ ამით ცხოვრებითა“ ფლკტ. 145,26; „მაძღარ
- და სავსე არიედ ჭამადითა“ ოქრ.–მარხ. და იონა. 109,29.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.