მახჳლ-ი

1. გალესილი, «ლესული»:
    

   „სარეცელნი მისნი — ისრის–პირნი მ ა ხ ჳ ლ ნ ი“ O, — „საწოლნი მისნი — საჩხულეტელნი ლ ე ს უ ლ ნ ი“ pb., იობ 41,21.

   See also: აღმახუვა, განმახუვა, გამახუვა, მახჳლი, მახჳლოსანი
2. «საპარსველი», «რკინა», ხმალი:
    

   „მ ა ხ ჳ ლ ი (ს ა პ ა რ ს ვ ე ლ ი G) არა აღვიდეს თავსა მისსა“ M, რიცხ. 6,5; „მ ა ხ ჳ ლ ი თავსა მისსა ნუ შეეხებინ“ M, —

   „რ კ ი ნ ა ჲ არა აღვიდეს თავსა ზედა მისსა“ G, მსჯ. 13,5; „მ ა ხ ჳ ლ ი არა აღსრულ არს თავსა ზედა ჩემსა“ G,—„არა აღსრულ

   არს ს ა პ ა რ ს ვ ე ლ ი თავსა ჩემსა“ M, მსჯ. 16,17; „მ ა ხ ჳ ლ ი ვარსმირთაჲ არა აღვიდეს თავსა მისსა“ O, I მფ. 1,11;

   „მოვიდა... მ ა ხ ჳ ლ ე ბ ი თ ა და წათებითა“ DE, მთ. 26,47; „მოკლა იაკობ... მ ა ხ ჳ ლ ი თ ა“ საქ. მოც. 12,2; „დააგენ

   მ ა ხ ჳ ლ ნი ქარქაშთა მათთა, რაჲთა არა აღმოიჴადოს ბრძოლად“ მ. სწ. 66,14; „მ ა ხ ჳ ლ ი მისი ლესულ არს“ ფს. 7,13;

   „უმახჳლეს მ ა ხ ჳ ლ ი ს ა ორპირისა“ O, იგ.სოლ. 5,4; „დაეცნენ პირითა მ ა ხ ჳ ლ ი ს ა ჲ თ ა“ ლ. 21,24.

   See also: მახუვა, სიმახჳლე, უმახჳლეს-ი
3. adj.
   ფიცხელი, სასტიკი, «მკუეთრი», ბასრი:
    

   „უწყალო არს გულის-წყრომაჲ და მ ა ხ ჳ ლ რისხვაჲ.“ O, — „უმოწყალო გულის-წყრომაჲ და მ კ უ ე თ რ ი რისხვაჲ“

   pb., იგ. სოლ. 27,4; „არს… მ ა ხ ჳ ლ თუალითა“ ბალ. 29,11.

   See also: მახუვა
   Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.