ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
მა მბ მგ მდ მე მვ მზ მთ მი მკ მლ მმ მნ მო მპ მჟ მრ მს მტ მუ მფ მქ მღ მყ მშ მჩ მც მძ მწ მჭ მხ მჯ მჴ
მდა მდგ მდე მდი მდო მდრ მდუ მდღ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

მდაბურ-ი, მდაბიურ-ი

სოფლელი, გლეხი:
 
"ესე ყოველი მიჰმადლა მ დ ა ბ უ რ თ ა“ მრთ. A, ანტ. დ. 20r; „მ დ ა ბ ი უ რ ნ ი იყვნეს და უსწავლელნი“ მ. ცხ. 91r“; „რომლისათჳს მ დ ა ბ ი უ რ ნ ი იგი ხრიდეს თავთა მათთა“ მ. ცხ. 420r.
See also: დაბა
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9