 |
 | |
მე( მე- მე: მეა მებ მეგ მედ მეე მევ მეზ მეთ მეი მეკ მელ მემ მენ მეო მეპ მეჟ მერ მეს მეტ მეუ მეფ მექ მეღ მეყ მეშ მეჩ მეც მეძ მეწ მეჭ მეხ მეჯ მეჰ მეჴ
მე(ე)რთისა მპყრობელ-ი
«ყოვლისა მპყრობელი», მჭერელი:
- „ეკლესიასა ერთი უფალი აქუს... ერთი მ ე ე რ თ ი ს ა მ პ ყ რ ო ბ ე ლ ი“ ს. გაბ.-მოც. საჴს. 102,4; „რაჲ-იგი დაჰბადა უფალმან,
- მ ე რ თ ი ს ა მ პ ყ რ ო ბ ე ლ მ ა ნ“ O,––„რომელი დაამტკიცა უფალმან ყ ო ვ ლ ი ს ა მ პ ყ რ ო ბ ე ლ მ ა ნ“ pb., ზირ. 42,17;
- „უფალო, მ ე რ თ ი ს ა მ პ ყ რ ო ბ ე ლ ო, ღმერთო ისრაჱლისაო“ O, ―„უფალო, ყ ო ვ ლ ი ს ა მ პ ყ რ ო ბ ე ლ ი, ღმერთო
- ისრაელისაო“ G, ბარ. 3,1; „ესრე იტყჳს უფალი მ ე რ თ ი ს ა (ყ ო ვ ლ ი ს ა I) მპყრობელი“ იერემ. 5,14.
See also: მპყრობელ-ი
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
 to main page | Top 10 • Feedback • Login |  top of page |
| © 2008 David A. Mchedlishvili | XHTML | CSS | Powered by Glossword 1.8.9 |