
	ლექსიკონები Top 10 Feedback Login ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)

მეფსალმუნე, მესალმუნე

ფსალმუნის მგალობელი, მთქმელი:

„მ ე ფ ს ა ლ მ უ ნ ე ნ ი იგი გალობდეს და ნესტუებსა მას სცემდეს“ M, II ნშტ. 29,28.; „შემასხმელნი, მ ე ფ ს ა ლ მ უ ნ ე ნ ი მათნი
— მამანი და დედანი—ორას“, O, II ეზრა 2,65; „გამოვიდეს მის თანა… მსახურთა მათგანი მ ე ს ა ლ მ უ ნ ე თ ა ჲ და მეკარეთაგანნი“
O, I ეზრა 8,5.

Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.