
	ლექსიკონები Top 10 Feedback Login ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)

აღპყრობა, აპყრობა

აღმართვა, აშვერა, «განპყრობა», აღება, გაშლა:

„ა ღ ი პ ყ რ ნ ა ჴელნი თჳსნი და აკურთხნა იგინი“ ლ. 24,50; „ა ღ ვ ი პ ყ რ ე ნ ჴელნი ჩემნი“ II ეზრა 9,5; „არავინ მათგანმან
ა ღ ი პ ყ რ ა ს თავი“ ზაქ. 1,21; „ა ღ ე პ ყ რ ა მწყემსსა არგანი ცემად მათდა“ ღთშ. შობ. 191,10; „აღუპყრნა ნეტარმან ანატოლე
ფერჴნი“ ანდ.ანატ.. 225,6; „ა ღ ი პ ყ რ ე ნ ჴელნი ტაძარსა ამას“ III მფ. 8,38; „ა ღ ი პ ყ რ ა მარჯუენჱ“ ფლპ. მოც. 8,32;
„ა ღ გ იპ ყ რ ნ ე ნ ჴელნი“ C,“ – „გ ა ნ გ ი პ ყ რ ნ ე ნ ჴელნი შენნი“ DE, ი. 21,18. „აპყრობასა ჴელთა ჩემთასა ტაძარსა წმიდასა
შენსა“ ფს. 27,2; „ჴელზე ა პ ყ რ ო ბ ი თ ლოცვასა და ვედრებასა შინა იყვნეს“ მრთ. S, ოქრ.-მარხ. და იონ. 106,5.

Source: აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.