გაყოლა, «შედგომა»:
- „მ ი ს დ ე ვ დ ე ს მას“ C, –– „შ ე უ დ გ ე ს მას“ DE, მრ. 1,18; „მ ი ს დ ე ვ დ ა მას სიმონ“ მრ. 1,36; „მ ი გ დ ე ვ დ ა
- შენ სული ჩემი“ ფს. 62, 9; „არავინ უტევა (უფლო C) მ ი დ ე ვ ნ ე ბ ა დ მის თანა“ მრ. 5,37.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.