«ცუდი», ფუჭი, უქმი, ტყუილი:
- „არიან ურგებ და ამაო“ ტიტ. 3,9; „განიზრახვენ ა მ ა ო სა“ I, ეზეკ. 11,2; „ა მ ა ო ს ა იტყოდა კაცი მოყუსისა თჳსისათჳს“ ფს. 11,3; „ყოველნი საქმენი ამის სოფლისანი ცუდ და ამაო არიან“ მ. სწ. 135,32; „განაცრუვა ღმერთმან ზრახვაჲ მათი და ა მ ა ო ყო აღძრვაჲ მათი“ ი.-ე. 53,7. „ამაოდ მსახურებენ მე“ DE, – „ც უ დ ა დ მსახურებენ მე“ C, მთ, -15,9; „სიძულილით ა მ ა ო დ მომიძულეს მე“ ფს. 24,19.
Source: აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.