მინდობა

1. დანდობა, დაკისრება, მიცემა, გადაცემა:
    

   „ნუ მ ი ე ნ დ ვ ე ბ ი თავს–მდებსა მისსა, რამეთუ მ ი ე ნ დ ვ ი ს და უტყუის“ მ. სწ. 304,27; „ყოველივე უკუე სასოებაჲ შენი

   მ ი ა ნ დ ვ ე უფალსა“ მ. ცხ. 281r; „ყოველივე უკუე ცხორებაჲ და საქმე სახიერსა მას მ ი ვ ა ნ დ ო თ მეფესა“ მ. ცხ. 231r;

   „მ ი ე ნ დ ვ ე ღმერთსა და ყოველი თხოვაჲ შენი მოგეცეს“ H—622, 11v.

2. დანდობა, დაკისრება:
    

   „ჩუენთა საქმეთა ღმრთისაჲ ჴამს მ ი ნ დ ო ბ ა ჲ “ მ. ცხ. 231r; „მ ი ნ დ ო ბ ა ჲ სოფლისა საფასეთა მსგავს არს მიყრდნობასა ლერწმისა

   დაჩეჩქჳლისასა“ მ. სწ. 188,18.

   Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.