თავისუფალი, არამონა; წარჩინებული წოდებისა ან გვარისა, დიდებული, „მდიდარი“, „მთავარი“:
- „კაცი ვინმე ა ზ ნ ა უ რ ი წარვიდოდა შორსა სოფელსა“ ლ. 19,12; „მზა უყო პური... ა ზ ნ ა უ რ თ ა გალილეაჲსათა“ DE,—
- „ტაძრობას ჰყოფდა... მ თ ა ვ ა რ თ ა თანა გალილეაჲსათა“ C, მრ. 6,21; „განარისხნეს მსახურნი იგი დედანი ა ზ ნ ა უ რ ნ ი“
- საქ. მოც. 13,50; „მსგავსად მისვე სახისა ა ზ ნ ა უ რ ნ ი დიდ-დიდნი და ზეპურნი დედანი, ა ზ ნ ა უ რ ნ ი და უაზნონი სოფლისა
- ქართლისანი მოვიდეს“ შუშ. XVII,7.
-
Source: აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page 
top of page