ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ა ა( აბ აგ ად აე ავ აზ ათ აკ ალ ამ ან აო აპ არ ას ატ აუ აფ აქ აღ აყ აშ აჩ აც აძ აწ აჭ ახ აჯ აჰ აჴ
აზა აზე აზნ აზრ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

აზნაურება

თავისუფლება; კეთილშობილება, პატივი:
 
„ა ზ ნ ა უ რ ე ბ ი თ ა მით, რომლითა ქრისტემან განგუააზნაურნა, მტკიცედ სდეგით“ გალატ. 5,1; „მისგან ა ზ ნ ა უ რ ე ბ ა ს ა
და მხიარულებასა სულისასა განიზრახავნ“ მრთ. A, ანტ. დ. 21v;„ა ზ ნ ა უ რ ე ბ ი ს ა გ ა ნ განვვარდი ჩემისა“ მ. ცხ. 176r.
See also: აზნაურ-ი
Source: აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9