«მიგუალ-», «სლვა», «განსლვა», «რორინება», «მიტონტმანება», მისვლა, «მიდგომა»:
- „მ ი ვ ე დ!“ DE — „მ ი გ უ ა ლ ე!“ C, მრ.1,44; „რაჟამს მ ი ხ ჳ დ ო დ ე (გ ა ნ ხ ჳ დ ო დ ე M) წყობად მადიამისა“ G, მსჯ.
- 8,1; მ ი ვ ა ლ მწირობად“ M, — „ვ რ ო რ ი ნ ე ბ დამკჳდრებად“ G,მსჯ. 17,9; „ვიდრე მე მ ი ვ ი დ ო დ ი“
- (მ ი ვ ტ ო ნ ტ მ ა ნ ე ბ დ ი C), სხუა ჩემსა უადრეს შთაჴდის“ DE, ი. 5,7; „მე მ ი ვ ა ლ მამისა ჩემისა“ .ი. 16,16; „მ ი ვ ე დ
- და ჴმა-ყ ა ვ წინაშე მეფისა“ ფლკტ. 147,6; „ნუ მ ი უ ვ ა ლ მას ორგულებით“ O, ზირ. 1,35; „მ ი რ ა ჲ ვ ი დ ო დ ე ს იგინი
- ნავითა“ ლ. 8,23. „მ ი ს ლ ვ ა დ კუალსა მათსა“ M,―„ს ლ ვ ა დ შემდგომად ღ მ ე რ თ თ ა სხუათა“ G, მსჯ. 2,19.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page 
top of page