მიტაცება

1. მოტაცება, წართმევა:
    

   „მძლავრნი მ ი ი ტ ა ც ე ბ ე ნ მას“ მთ.11,12; „მჴეცმან ბოროტმან მ ი მ ტ ა ც ა იოსებ“, O, დაბ. 37,33; „ვინ მ ი მ ტ ა ც ა

   შენ ჩემგან?“ ფლკტ. 142,17; „ნუმცა მ ი გ უ ტ ა ც ე ბ ს კრავსა“ რიფს. 164,29; „მ ი ი ტ ა ც ნ ე ს ვითარცა სამწყსოჲ,

   წარტაცებული მტერთაგან“ O, ბარ. 4,26.

2. წართმევა, წაგლეჯა:
    

   „არა მიჰხედნეს... არცა მ ი ტ ა ც ე ბ ა ს ა საუნჯეთასა“ ვარდ. 86,3.

   Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.