«მოფენა», დაბნევა, დაფანტვა, გაშლა, დაღვრა:
- „მ ი ჰ ფ ი ნ ე (მ ო ჰ ფ ი ნ ე Շ) მის ზედა სირცხჳლი“ ფს. 88,46; „მ ი ვ ჰ ფ ი ნ ო სულისაგან ჩემისა ყოველსა ზედა ჴორციელსა“
- საქ. მოც. 2,17; „მ ი ჰ ფ ი ნ ნ ა მათ ზედა წყალობანი იგი მისნი“ O, ზირ.18,9; „მ ი ჰ ფ ი ნ ა ნაცარი მათი საფლავსა“ O, IV
- მფ. 23,6.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.