 |
 | |
მი მი- მია მიბ მიგ მიდ მიე მივ მიზ მით მიკ მილ მიმ მინ მიპ მირ მის მიტ მიუ მიფ მიქ მიღ მიყ მიშ მიჩ მიც მიძ მიწ მიჭ მიხ მიჯ მიჰ მიჴ
მიწევნულ-ი
ზედა–მიწევნა.
მიღწეული; დაუფლებული:
- „მ ი წ ე ვ ნ უ ლ ი ყოველთა წიგნთა საღმრთოთა“ ლიმ. 17,28; „არღა მ ი წ ე ვ ნ უ ლ ხარ შენ ოცისა წლისა ჟამთა ჯერეთის“ მ. სწ. 115,4.
See also: წევა, წევნა
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი” (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
 to main page | Top 10 • Feedback • Login |  top of page |
| © 2008 David A. Mchedlishvili | XHTML | CSS | Powered by Glossword 1.8.9 |