( -
D I [

მა მბ მგ მდ მე მვ მზ მთ მი მკ მლ მმ მნ მო მპ მჟ მრ მს მტ მუ მფ მქ მღ მყ მშ მჩ მც მძ მწ მჭ მხ მჯ მჴ
მი მი- მია მიბ მიგ მიდ მიე მივ მიზ მით მიკ მილ მიმ მინ მიპ მირ მის მიტ მიუ მიფ მიქ მიღ მიყ მიშ მიჩ მიც მიძ მიწ მიჭ მიხ მიჯ მიჰ მიჴ

მიწესა

«ბრძანება», «მცნება», ძახილი:
 
„მ ი უ წ ე ს ა იისუმან“ G,—„უ ბ რ ძ ა ნ ა ისო“ M, ისუ ნ. 8,29; „რაოდენნი მ ი უ წ ე ს ნ ა მას მოსემან“ G —„რომელ ა მ ც ნ ო უფალმან მოსეს“ M, ისუ ნ. 11.15;
„მ ი უ წ ე ს ნ მისა აბესალომ და ჰკითხავნ მას“ O, II მფ. 15,2.
See also: წესა
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი” (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9