«ბრძანება», «მცნება», ძახილი:
- „მ ი უ წ ე ს ა იისუმან“ G,—„უ ბ რ ძ ა ნ ა ისო“ M, ისუ ნ. 8,29; „რაოდენნი მ ი უ წ ე ს ნ ა მას მოსემან“ G —„რომელ ა მ ც ნ ო უფალმან მოსეს“ M, ისუ ნ. 11.15;
- „მ ი უ წ ე ს ნ მისა აბესალომ და ჰკითხავნ მას“ O, II მფ. 15,2.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი” (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.