გება

1. შეწირვა:
    

   „რომელმან უ გ ო ს კერპსა“ გამოსლ. 22, 20; მივედ და უ გ ე ღმერთთა მათ ჩემთა“ ფლკტ. 138,8; „უ გ ე ბ დ ე ს საგებელსა

   ღმერთთა უცხოთა“ იერემ. 7,18.

2. «ზორვა», შეწირვა:
    

   „აიძულებდეს გ ე ბ ა დ“ A, - „არა თავს იდევს ზ ო რ ვ ა დ“ B, ორმეოც. 124,15.

   See also: ნაგებ-ი
   Source: აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.