მიხედვა

1. «მიმოდახილვა», შეხედვა, «მოხილვა», «მიმოხილვა»:
    

   „მ ი ხ ე დ ა გარემო მისა“ C,—„მ ი მ ო დ ა ი ხ ი ლ ა გარემო მისა“ DE, მრ. 3,34; „მ ი ხ ე დ ე თ მფრინველთა ცისათა“ მთ. 6,26;

   „მ ი ჰ ხ ე დ ა მას პეტრე იოვანჱთურთ“ საქ. მოც. 3,4; „არა მ ი ვ ჰ ხ ე დ ო ასულთა თქუენთა“ O,— „არა მ ო ვ ი ხ ი ლ ო მე ასულთა

   თქუენთა ზედა“ G, ოვსე 4,14; „ტარიგთა მათ მ ი ვ ხ ე დ ო“ O,—„კრავთა ზედა მ ი ვ ი ხ ი ლ ო“ G, ზაქ. 10,3; „სამართალსა ქურივთასა

   არა მ ი ხ ე დ ი ა ნ“ I, ეს. 1,24; „ნუ მ ი ჰ ხ ე დ ა ვ შენ დღესა კრების მათისასა მოწყუედასა მათსა“ O, აბდ. 1,13; „საქმესა საღმრთოსა

   ყოლადვე არა მ ი ხ ე დ ვ ი დ ე ს“ მ. სწ. 15,4; „მ ი ხ ე დ ა მათ“ C,—„მიმოიხილა მათა“ DE,— მრ. 3,,5.

2. ზედა-მიხედვა.
   ზედამხედველობა:
    

   „შეაბილწნენ მ ი ხ ე დ ვ ა ნ ი ჩემნი“ O, ეზეკ. 7,22.

   See also: ხედვა
   Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.