მიხუეჭა

1. «ვნება», მიტაცება, «პარვა», «მოხუეჭა»:
    

   „არა მ ი ჰ ხ უ ე ჭო მოყუასსა და არა მისტაცო“ C,—„არა ა ვნ ო მოყუასსა შენსა და არცა მოსტაცო“ pb; ლევიტ.19,13;

   „მ ი ი ხ უ ე ჭ ე ს შენაჩუენებისაგან“ G,—„ი პ ა რ ე ს შენაჩუენებისაჲ“ M, ისუ ნ. 7,1; „მ ი გ ი ხ უ ე ჭ ი ე ს

   უდარესისაჲ, გლახაკი შეგიშთობია“ მ. ცხ. 30r;„მონაგები მათი მ ი ი ხ უ ე ჭ ე ბ ი ს და იგინი არავისგან შურსა იგებენ“

   მ. სწ. 134,21; „მ ი ჰ ხ უ ე ჭ ე ს და არა მოაკლეს მიქცევად ვახში“ pb.,— „მ ო ჰ ხ უ ე ჭ დ ე ს და არა მოაკლეს

   დართვად აღნადგინები“ O, იერემ. 9,5.

2. ვახშით შეძენა:
    

   "სიმდიდრჱ იგი მისი ყოველი იყო მიხუეჭითა“ მ. ცხ. 323r

   See also: ხუეჭა
   Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.