ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
მა მბ მგ მდ მე მვ მზ მთ მი მკ მლ მმ მნ მო მპ მჟ მრ მს მტ მუ მფ მქ მღ მყ მშ მჩ მც მძ მწ მჭ მხ მჯ მჴ
მკა მკბ მკდ მკე მკი მკლ მკო მკრ მკს მკუ მკჳ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

მკერავ-ი, მკერვალ-ი:

სიტყჳს-მკერავი.
 
„მე კაცი ვარ სიტყჳსა მ კ ე რ ვ ა ლ ი“ ბალ, 12,3; „მოეჴსენა კაცი იგი სიტყუათა მ კ ე რ ა ვ ი“ ბალ. 14,3.
See also: კერვა
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9