ვსება

1. ქრობა.
   See also: დავსება, დაუვსებელ-ი
2. ავსება, ამოღება:
    

   „ი ვ ს ე ს წყალი ჯურღმულისაგან“ M, I ნშტ. 11,18; „არცა მოვიდე აქა ვ ს ე ბ ა დ წყლისა“ ი. 4,15.

   See also: აღვსება, აღმოვსება, აღმომავსებელ-ი, განვსება, განსავსე, სავსება, სავსებელ-ი
   Source: აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.