განმხილველი, გამომკვლეველი; განმცდელი:
- „გ ა მ ო მ ც დ ე ლ ო თირკუმელთაო და გულისაო“ იერ. 11,20; „წარმოუდგა მას გა მ ო მ ც დ ე ლ ი იგი და ჰრქუა“ მთ. 4,3.
Source: აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.