«მეყსეულად», «აჰა ესერა», მაშინვე; უეცრად:
- „მ უ ნ ქ უ ე ს ო დ ე ნ“ C—„მ ე ყ ს ე უ ლ ა დ“ DE, მრ. 1,10; „მ უ ნ ქ უ ე ს ო დ ე ნ მას შინა“ О,—„ა ჰ ა ე ს ე რ ა“ M, ესთ. 11,6; „მ უ ნ ქ უ ე ს
- ო დ ე ნ სცა ლახურითა გულსა მისსა“ დ. დ. 130,23; „მ უ ნ თ ქ უ ე ს ო დ ე ნ“ ანდ.-ანატ. 234,6.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი” (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.