vespertilio:
- „არა შჭამოთ... ოფოფი და მ ღ ა მ ი“ O,––„არა შჭამოთ… ოფოფი და მ ღ ა მ ი ო ბ ი“ pb., ლევიტ. 11,19; „ამაოთა და მ ღ ა მ ე ბ ი ს ა თ ა შესლვად
- ჴურელებსა მყარისა კლდისასა“ О, ეს. 2,21; „(უწოდეს) რომელთამე ფრთე ტყავის, ვითარცა სახედ მ ღ ა მ ი ო ბ ი“ ბ. კეს.-ექუს. დღ. 111,18.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.