ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
მა მბ მგ მდ მე მვ მზ მთ მი მკ მლ მმ მნ მო მპ მჟ მრ მს მტ მუ მფ მქ მღ მყ მშ მჩ მც მძ მწ მჭ მხ მჯ მჴ
მშე მში მშლ მშო მშრ მშუ მშჭ მშჳ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

მშუებელ-ი

ვინც იგემებს, ვინც იწვნევს, განმცდელი:
 
„(კაცი არს) შეტყუებაჲ ამისი ცხოვრებისაჲ და მ შ უ ე ბ ე ლ ი დაბადებულთაჲ“ ბაბ. 45,36.
See also: შუება
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9