ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
მა მბ მგ მდ მე მვ მზ მთ მი მკ მლ მმ მნ მო მპ მჟ მრ მს მტ მუ მფ მქ მღ მყ მშ მჩ მც მძ მწ მჭ მხ მჯ მჴ
მძა მძე მძი მძლ მძნ მძო მძრ მძუ მძღ მძჳ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

მძლავრ-მყოფელ-ი

«დაწანება»,«დაწოლა»:
 
„მოკუედინ კაცი იგი, მ ძ ლ ა ვ რ-მ ყ ო ფ ე ლ ი მისი“ pb.,––„მოკუედინ მამაკაცი იგი, რომელმან დ ა ი წ ა ნ ა“ M,—„მოკალთ კაცი ხოლო დ ა წ ო ლ ი ლ ი მის თანა“ G, II შჯ. 22,25.
See also: მყოფელ-ი
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9