«მიმადლებული», გახარებული:
- „გიხაროდენ, მ ხ ი ა რ უ ლ ო“ C, – „გიხაროდენ, მ ი მ ა დ ლ ე ბ უ ლ ო“ ლ. 1,28; „გიხაროდენ და მ ხ ი ა რ უ ლ იყავ“ O, იოვ. 2,21; „პირი მისი მ ხ ი ა რ უ ლ იქმნა შემთხუევასა O, ესთ.
- 15,8; „მ ხ ი ა რ უ ლ იყვნენ თუალნი მისნი უფროჲს ღჳნისა“ O, დაბ. 49,12; „სუ გულითა მ ხ ი ა რ უ ლ ი თ ა. ღჳნოჲ შენი“ O, ეკლ. 9,7; „იხარებდით და მხიარულ იყვენით“ I, ეს. 12,6;
- „მადლმან დედაკაცისამან მ ხ ი ა რ უ ლ ყვის ქმარი თჳსი“ O, ზირ. 26,16; „საცხებელმან მ ხ ი ა რ უ ლ ყვის პირი“ ფს. 103,15.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page 
top of page