ნარწყევი, «ნათხევი»:
- „ძაღლი მიექცა თჳსსა ნ ა თ ხ ე ვ ა რ ს ა“ II პეტრე 2,22; „ვითარცა ძაღლი რაჲ მიიქცის ზედა ნ ა თ ხ ე ვ ა რ ს ა“ pb., — „ვითარცა ძაღლი რაჲ მიიქცის ნ ა თ ხ ე ვ ს ა თჳსსა“ О, იგ. სოლ. 36,11,
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.