ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ნა ნგ ნდ ნე ნთ ნი ნო ნუ ნქ ნწ
ნაა ნაბ ნაგ ნად ნავ ნაზ ნათ ნაკ ნამ ნან ნაო ნაპ ნარ ნას ნატ ნაფ ნაქ ნაღ ნაყ ნაშ ნაც ნაძ ნაწ ნაჭ ნახ ნაჯ ნაჴ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

ნაკლულ-ი

მონატრული: (I მფ. 21,15), რომ აკლია, ნაკლულევანი, ნაკლები:
 
„იშვის კაცი სულელი და ნ ა კ ლ უ ლ ი გონებითა“ მ. სწ. 310,16; „მოიძულე ესე ყოველი ჭირი და შრომაჲ სოფლისა ამის ნ ა კ ლ უ ლ ი ს ა“ მ. სწ. 115,29; „აწ მაქუს ორმეოცდათხუთმეტი წელი, სამით თთჳთ ნ ა კ ლ უ ლ“ საკ. წიგ. II, 138,31.
See also: კლება
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9